Ўздоуж плота старога ,
ды бэза сядога ,
дзе брамка адчынена
часу былога ,
дзе курка кудахчэ …
Карова плыве !
У гарачым паветры ,
да дому - да клуні ,
вядро малака -
сыру – масла нясе .
Я босы , у пылу сам ,
і с кiем у руцэ ,
Караву лякаю !
Карова плыве..
Страшэнные рогі
нясе у вышы ,
І мокрая пыца жуе камышы ,
Вірлавокі у Ласкі
неба сінню цвітуць ,
Ды пыльныя сцежкі ад сонца гудуць .
Мяне наша Ласка - дужэ любіла ,
Звярнулася:
- МУ-у-у , відавочна забыла ,
што я , шчэ, ня смелы ,
І хоць не малЫ.
Карава старэйша ,
ёй больш тры гады .
Праз сені , у хаце , у шчасці жывуць ,
Па шыбе дзве мухі гавораць - гудуць .
Бабуля у хустачцы , белай бы німб ,
Як поле - гарачым , духмяным як дом ,
Напоіць бялюськім
Мяне малаком .
Ласка - імя каровы