Чаму ж па табе плачуць, Беларусь,
Усе тыя, хто завецца патрыётам?
Не плача толькі ў вёсцы дзед Пятрусь,
Сваю любоў даказвае ён потам...
Узорвае зямельку кожны год
І даглядае родную, як маці.
Вось ён і ёсць сапраўдны патрыёт,
Якога звыклі толькі вінаваціць…