Я іду па сцежках Мінску
Як вярблюд той па пустэлі
Вецер валасы мне круціць
Ну а я плятуся ледзьве
Светлафор мяне спыняе
Вось хвіліна вадапою
Галаву ўніз пахіліушы
Я паплеўся сумна ўгору
І так крочыў бы да ночы
Мне ўсе гэта да спадобы
Галава мая не супраць
Бо працуюць толькі ногі