***

Ибрагимов Магамед
               

Эбеди туш гьич са затIни дуьньядин винел,
Гьар са кардихъ эхир ава, авай хьиз эвел.

И гьакъикъат къанун я пак, инкариз тежер,
Сад Аллагьди тестикьнавай, тикрариз тежер.

Чи буржи я тамамарун Халикьдин буйругъ,
АгъазватIа авайдахъ чун Эхиратдин югъ.

Имтигьан я инсан патал уьмуьрдин метлеб,
Ислам диндал амал ая, хвена ягь, эдеб.

Ни цайитIа чилин винел стхавал, гьуьрмет,
Иллагьидин регьимлувал я адан кьисмет.

Йикъа вадра икрам авун, шартI я чи кьилин,
Сад Аллагьди хелкьнава чун, лукIвар яз вичин.

Хъсанвилиз суваб ава, писвилиз – азаб,
Гьахълувилин терефдар хьухь, ийимир гьич таб!