"Вецярочак мой каханы,
Дзе падзеўся ты,духмяны?"
Смуткавала ціха кветка
І чароўная суседка.
"Адгукніся, адзавіся,
На мяне ты падзівіся.
Гэтак я цябе чакаю,
Ў ночку гэту адцвітаю.
Не убачыш сваю птаху,
Не пачуеш яе паху.
Паспяшай ты,ветрык любы,
І ляці ты да галубы."
І не стала болей зваці -
Стала кветка паміраці...