Мой любы Мінск!
Мой любы Мінск! З прадвечнае пары
Нясеш ў сабе гісторыю стагоддзяў,
Глядзіш з узвышша Мінскае гары,
Як устае зара твая на ўсходзе.
Як ружавеюць промні ў валасах
Тваёй лагоднай, сінявокай маці,
А туманЫ ў расплеценых касах
Ткуць габелен на кроснах сенажацяў.
Як будзіць золак вуліцы ад сну
І аканіц расплюшчваюцца вочы,
Як сустракае новы дзень вясну,
Абняўшы за танюткі стан дзявочы.
Як кожны ранак хвалямі ракі
Бурляць і захлынаюцца праспекты.
Нясе па жылах кроў паток людскі
І колы адбіваюць кіламетры.
Ты з кожным годам робішся сталей,
І вочы загараюцца імпэтам.
Мы ўсе - Асоль, а ты наш мройны Грэй
Пад ветразем пунсовым ў моры свету.
Мінск. 21.01.2015г.