Друг - друга - для меня - неотделим!
(друзья моих друзей - мои друзья!)
для всех нас Бог на небесах - один!
на это с давней, вековой поры -
есть слово в Белоруссии - сябры.
Не в о`бщину, для дела, не в кагал -
а в круг друзей ближайших и подруг -
нас Бог навек умышленно собрал -
и мысли породнив и сердца стук.
И расписав все партии легко
настроив струны тонкие души...
когда и выдох каждого и вдох -
звучит как камертон - своим...
Как сыгранный сплоченный коллектив -
ансамбль душевных инструментов...
и пусть пустою частью зал притих,
порой нет-нет - слышны аплодисменты.
Но, не важны они тому кто "спел"
или "сыграл" - совсем не для оваций -
он для друзей старался как умел -
"Спасибо, Друг" - услышать - "Любо, Братцы"!
Оргинал:
Сябры
Лаззаро
Сябры сяброў — заўсёдныя сябры
і для мяне. І Бог у нас — адзіны.
На Беларусі з даўняе пары
на тое назва маецца: сябрына.
Не ў грамаду — для справы, не ў кагал —
у круг сяброў прыязных і сябровак
нас нехта звыш і звёў, і аб'яднаў —
і парадніў сугуччам думак-словаў.
І, распісаўшы партыі для ўсіх,
настроіў струны (фібры?) камертонам —
калі і выдых кожнага, і ўдых
гучаць для ўсіх сваім, асобым, тонам.
Цяпер мы разам — сэрцавы аркестр,
альбо ансамбль душэўных інстументаў.
І, хоць у зале шмат свабодных мест,
парой не-не й грымнуць апладысменты.
Але яны — не цымус для таго,
хто адыграў канцэрт не дзеля ружаў,
а дзеля сябра — блізкага, свайго —
каб той шапнуў: "Як добра! Дзякуй, дружа!"