"Як сарна iмкнецца да водных
патокаў,так душа мая iмкнецца
да Цябе,Божа!" Пс.41;2
Птушкай я поляцеў бы у неба,
Каб пабачыць хутчэй там Хрыста.
Без Яго мне нiчога не трэба,
Без Хрыста я канверт без лiста.
Той канверт легка справiць у дарогу:
Трохi марак,а потым-пячаць.
Сцiслы адрас:"У неба,да Бога",
I памета:"Прашу шанаваць!"
Але я не хачу тым канвертам
Вандраваць па дарогах жыцця.
Ен нiкому не стане адметным,
Не паможа пазнаць сэнс быцця.
Я хачу быць адкрытай паштоўкай,
Каб любы мог яе прачытаць;
Што Хрыстос напiсаў унутры,звонку,
Кожнай справай сваей пацвярджаць.
А як не,дык хутчэй на каленi-
Дараванне у Бога прасiць,
Каб пазбавiў грахоунае ценi,
Што жадае Хрыста затулiць.
Бо у Iм толькi наша надзея,
У небе некалi у славе заззяць.
А пакуль на зямлi-добрай дзеяй
Будзем iмя Яго праслауляць.
Будзем помнiць-Хрыстос тых чакае,
Хто жадае Яму паслужыць.
Хто любую магчымасць шукае
Верай,справай Хрысту дагадзiць.