Нядоўга…
Збудзецца… Лічы, што ўжо збылося…
Год за цэлых дзесяць прамінуў…
Голас твой згубіўся ў шмагалоссі,
І навечна позірк твой заснуў.
А пакуль блукае ён і дрэмле,
Цешаць яго позіркі жанчын…
Разумее сэрца, што дарэмна,
Што няма для радасці прычын.
Толькі позірк цешыцца, блукае,
Толькі сэрца коле і дрыжыць…
І, на шчасце, часта забывае,
Што нядоўга цешыцца і жыць.