Чара жемир...

Билал Адилов
«Сагъ хьурай» лагьана, вун жезва чара,
Дерт гудай суалар туна са хара,
Кьукь хьана ама зун, ингье килигиз,
Ярх тахьун паталди са затI гъиликиз.
Саки ягъанва зи кIвачериз гилтIам,
Хур кIукIвар жезава, аруш хьана гъам…
Яраб, вахъ вучиз икI тади галатIа,
Белки, са чаради руьгьда аватIа?
Белки, зи гафари гуьгьуьл ханатIа,
Белки, чи арада муькъвер канатIа?..
«Белкияр» тан чна, ийин са патахъ,
Эхкъвена хъша вун, зи гъиликай яхъ!
Хъфимир, перишан, шал галаз кьулухъ,
Каниди, ша кIвач хуьх, килиг на къулухъ,
Килиг са гьикI ятIа и начагъдин гьал,
Зи луькьман, чандава эхиз тежер тIал!
Пара ваъ, кьве гаф лагь чинеба япал:
«Заз са  вун, азизди, тек вун канзава,
Тек са ваз гьар чIавуз за рикI-чанзава!»…
Лув гурай гьиссери аршдиз цавун,
Тикрариз: и руьгьда тек вун я, тек вун!
Вахъ галаз сад хьурай рикIин ягъунни,
Дуьнядин бахтавар жедайвал зунни!