Асыпаюцца зоркi...
Клавдия Семеновна
http://www.stihi.ru/2014/09/16/3470
Асыпаюцца зоркі, як спелыя слівы,
Стынуць, ціхія, ў росах густых.
І жаданне загадвае нехта шчаслівы
Пра каханне адно на дваіх.
Зачароўвае ноч залатым зарападам,
Шчасце зычыць усім без маны.
Крэсляць сінь аксамітную знічкі над садам,
Льюцца марамі ў юныя сны.
...Помніш, неба цвіло, ладзіў жнівень вячоркі,
Захмялелы ад водару траў,
Проста ў прыгаршчы сыпаў нам звонкія зоркі
І каханне навек абяцаў.
Зоркі падалі гронкамі ў спелае жыта,
І не спалася аж да зары.
Колькі мараў адмарана, жыццяў пражыта
З тое даўняй-далёкай пары,
Адкахана каханняў... І ў сэрцы збалелым
Дагарае пад тоўшчай гадоў
Памяць знічкай, што ў жнівеньскім жыце даспелым
Не пакінула нават слядоў.
Перевод
Осыпаются звёзды, как спелые сливы,
стынут, тихие, в росах густых.
Здесь желанье загадывал кто-то счастливый
о любви, что одна на двоих.
Помнишь, небо цвело, ладил август вечёрки,
мы хмелели от запаха трав.
Он же в пригоршни нам сыпал звонкие зорьки,
и любовь нам навек обещал.
Чаровала нас ночь золотым звездопадом,
счастье, верилось, будет без лжи,
был над спящим селом, над полями, над садом
бархат неба крест -накрест прошит .
Звёзды падали, падали в самое жито,
не спалось нам до самой зари.
Сколько лет пролетело, полжизни прожито
с той далёкой-далёкой поры!
Отболела любовь, только сердце измучив,
отгорела под толщей годов.
Память в жите доспелом звездою падучей
не оставила даже следов.