А ты прыходзіш у мае радкі,
Шукаеш рыфмы і складаеш строфы.
Міргне між літар позірку блакіт –
І ўжо чарговы верш амаль гатовы.
Калі ж пяшчота цёплых моцных рук
У непагадзь жыццёвую сагрэе,
То закаханых сэрцаў ціхі грук
Зноў загучыць задумлівым харэем.
Ты ў вершах розны, як і у жыцці:
Вясёлы, сумны, часам вінаваты.
Шчаслівы лёс мне дапамог знайсці
Цябе, маёй паэзіі суаўтар.