Безмолвны лес и сжатые поля.
Легко брести по жёлтому безлюдью.
Река стремится к устью, а земля
Уже вдыхает осень полной грудью.
И в тишине, над лепетом ракит
Летит по небу крошечная стая, –
Так нестерпимо медленно летит,
В пронзительную точку вырастая.
Благодарю Нину Шклярову
за перевод стихотворения на белорусский язык
http://www.stihi.ru/2014/01/31/3629
* * *
Нямыя лес і зжатыя палі.
Па жоўтым лёгка вандраваць бязлюддзі.
Рацэ імкнуць да вусця, а зямлі
Паветрам восеньскім лагодзіць грудзі.
І ў цішыні, над лопатам ракіт
Ляціць у свет птушыная чародка, –
Нясцерпна і павольна так ляціць,
Пранізліва сыходзячы у кропку.
Пераклад з рускай мовы Ніны Шкляравай