А ў зямлі, яшчэ іх вельмі многа
Снарадаў, куляў, той вайны,
Таму зямля ўсіх лепей помніць
Як паміралі тут, яе сыны
Каму яны на плечы зоркай леглі,
Альбо на грудзях медалямі...
Сваё жыццё яны для Вас аддалі
Каб больш не зведалі вайны
А Вы ізноў дзярэце межы, брацця,
І горлы рвеце, Гітлера грамчэй
Адзін друга лепш пазабіваці? -
Чым зразумець, што ўсе мы тут з касцей?
Каб зразумець, што рускі, украінец,
Кітаец, немец ды паляк -
Што ўсе мы тут - адной крыві, Мы!
Для гэтага патрэбен аўтамат?
Напэўна, помнікаў Вам не хапае...
Вам не хапае рэк, з людской крыві,
Вам не хапае ночаў поўных жаху,
І чыіхсьці слёз, ды бедаў ад вайны