У сумётах духмяных акацый
Дацвiтае мая зiма.
Н. Мацяш
Акацыi зноў зацвiлi
Абапал дарог- духмяныя.
Ужо iншыя зоркi ўзышлi,
Узнёслыя i апантаныя.
А я ўспамiнаю цябе,
Нiну Мацяш з Белазерску,
Пад гоман акацый у журбе
Пра лёс твой ўзгадваю жорсткi.
Згадала, як ехалi мы
У твой горад па снезе найпершым.
Насупраць бялюткай зiмы
Ты слухала нашыя вершы.
Мы пiцу хвалiлi i чай,
Якi называлi гарбатай,
Стамiлi цябе- прабачай
I дзякуй за Свята!..
З акацый пялёсткi, як снег,
Злятаюць- пчала на гронцы?
Здаецца,што з'явішся ў сне,
Аблашчаная сонцам.