Люблю грыбы збiраць у лесе-
Апёнак,грузд ,цi баравiк,
Прыгатаваць ,з смятанкай з'есцi,
З малых гадкоу к таму прывык.
Тым днём як раз усё i здалося-
Памёрла цешча-"вось це раз!!!"
А ўчастковаму прыйшлося
Зайсцi к Сямёнаўне якраз.
Глядзіць-ляжыць яна без руху,
А побач зяць яе сядзiць-
Вiдаць, шкада яму старуху,
Пачаў ен с зяцям гаварыць.
-Што тут было?Як усё здалося,
Цi стаў нямiлы белы свет..?
Прызнацца зяцю давялося,
Як цешчы ён зварыў абед.
-Грыбы былi ёй да спадобы,
Бо з'ела ўсё,што я наклаў.
-Я так i ведаў,зяць ты добры,
Але, хто ж бабку так пытаў?
Уся ў сiняках:i твар i цела,
Хто праявiў такую прыць?
-Спачатку есцi не хацела,
Прышлося крыху падсабiць…
---
Жывуць зяцi такiя дзесцi-
Прымусяць i паганкi з'есцi.
Сказаушы так –не памылюся,
Грыбы з рук цешчы браць баюся... .
P.s.Это вымышленный персонаж.Тёща у меня замечательная!!!
4.11.2007