Сонца яснае асвяціць твой шлях,
Ў мораку зімы абагрэе дах,
Да храніць цябе у шляху твой дар,
Знойдзе і цябе кахання пажар!
Да свяцяць уначы промні месяца,
Да дараць схарон голькі дзерава.
А прывіды злы, ды злы постаці
Ветрык ласкавы смеццем вымяце,
На сцежцы прамой кветачкі ўзрастуць,
Бо твае па ёй дзеткі пабягуць...
Не звядуць ў гады імпэт баявы
Ані людзі злы, ані пах зімы!