Вечереет в Полесье.
Спят туманы полого.
На реке утомлённо паромы скрипят.
И доносятся песни девчат издалёка,
И огни в зачарованных далях горят.
На зелёных лугах бродят вольные кони,
И слышны голоса перепёлок во ржи.
Возле хат на деревне вздыхают гармони.
Тонкий месяц над лесом сквозь дымку дрожит.
Тишина... Тишина...
Где ты встретишь такую?
Догорает закат у рыбацких костров.
И последнюю песню кукушка кукует,
Как прощальный мотив земляничный боров.
На Полесье закончена ныне работа.
Из ведра обольёшься студёной водой,
И уйдут на какое-то время заботы,
И туманные сны поплывут чередой.
Ах, как сладко уснуть под навесом на сене...
Ночь окутает густо пространство земли.
Ни единого звука...
Сгущаются тени...
Ненароком собака залает вдали.
Ей в соседнем селе отзовётся другая,
Огонёк одиноко в окошке мелькнёт.
И качнётся паром, на волнах затихая,
И последним усталый паромщик уснёт...
Перевод с белорусского
Михась Башлакоў
Палессе
Вечарэе Палессе.
I туманяцца рэкі.
I у суцемках шзрых паромы рыпяць.
I дзявочыя песні далятаюць аднекуль.
I агні ў шызых далях таемна гараць.
На зялёных лугах ходзяць вольныя коні.
Галасы перапёлак у жыце густым.
На бярвеннях ля хат уздыхаюць гармоні.
I плыве над зямлёй маладзік малады.
Цішыня... Цішыня...
Дзе сустрэнеш такую?
Дагарае заход ля рыбацкіх кастроў.
I апошнюю песню зязюля кукуе,
Развітальную песню сунічных бароў.
На Палессі закончана сёння работа.
Поўны цэбар вады на сябе палахнеш.
На часіну адыдуць зямныя турботы.
I прымроіцца штосьці далёкае ў сне.
Ах, як соладка спаць пад павеццю на сене...
Ноч ахутае цемрай густой далячынь.
I ніводнага гуку.
Спакой задуменны.
Толькі зрэдку сабака забрэша ўначы.
Ды ў суседнім сяле адзавецца таксама.
I пагасне святло ў адзінокім акне.
I суціхне паром у надрэчным тумане.
I апошнім стамлёны паромшчык засне...