Нина Шклярова. Дай нам, Боже...

Владимир Сорочкин
Не считайте,
Что мы не желаем свободы,
Что не ищем опоры мы в слове своём,
Что вольготно живём
Без тоски и заботы,
Что, сгибаясь под тяжестью,
Крест не несём.
Не считайте…

Не подумайте,
Что мы сегодня не с вами,
Не стремимся одною
Дорогой идти…
Словно кочки —
Упрёки у нас под ногами,
Как наросты коросты
На белой кости́.
Не подумайте…

Не кричите,
Что наша — кривая дорога,
Не бросайте нам в спину,
Мол, Бог вам судья.
Он приходит
К любому из нас — на подмогу,
Для Всевышнего
Каждый — родное дитя.
Не кричите…

Дай нам, Боже,
Почувствовать силу народа,
Сохранить наш язык
Как основу основ,
Чтобы помыслы наши
И наша свобода,
Как в болоте,
Не канули в лживости слов.
Дай нам, Боже!

Перевод с белорусского

Нiна Шклярава

Крый нас, Божа…

Не кажыце,
Што мы не хварэем свабодай,
Не шукаем для роднае мовы шляхоў,
І бяссоннае ночы
Не знаем ніводнай,
І пад крыжам сваім
Не схіляем галоў.
Не кажыце…

Не падумайце,
Што мы сягоння не з вамі
І не хочам абняцца
Ды побач ісці…
Замінаюць папрокі
У нас пад нагамі,
Як наросты каросты
На белай касці.
Не падумайце…

Не крычыце,
Што наша — крывая дарога,
Не кідайце ж у спіну,
Што Бог нам суддзя.
Бог усім нам
Заўсёды ідзе на падмогу,
Для Ўсявышняга
Кожны — ягона дзіця.
Не крычыце…

Крый нас, Божа,
Паддацца вужыным балотам
І двурушна
Плявузгаць адтуль пра любоў —
Там, дзе нашая воля
І наша свабода
Захлынуцца у затхлай
Хлуслівасці слоў.
Крый нас, Божа!