Нина Шклярова. Сенокос

Владимир Сорочкин
Звон комаров и лёгкий зной
Висят над тихою волной.
И утки прячутся, шурша,
За частоколом камыша.

Палатка. Берег с водной гладью.
Валун надкусанной оладьей
Из волн, как из-под языка
Виднеется. Его река
Не проглотить, так обогнуть
Стремится. Раки держат путь –

Ползут по дну из тёмных нор.
И так лягушек звонок хор,
Что аисты летят на зов.
Квакушкам не сносить голов.

А ты чему, щенок, так рад?
Быть может, стрёкоту цикад,
Иль зайцу, что в траве залёг?
Всех распугал ты, пустобрёх.
Ну что ж, пошли - на бережку
До зорьки выспимся в стожку.

Перевод с белорусского


Нiна Шклярава

Сенакос

Звон камарыны на вушах
Вiсiць, як лiпкая лапша,
Чародка качак ля вады
Ды чарацiн пляцень густы.

Палатка. Рэчка. Бераг. Кладка.
Дзiчак адлiзанай аладкай
З-пад хвалi, як з-пад языка,
Вiднеецца. Яго рака
Нiяк не можа праглынуць.
На дне ракi свой рАкi путь
Пракладваюць, а з-пад карча
Зноў жабяняты так крычаць,
Што ўсiх прывабiлi буслоў.
Цяпер iм не знасiць галоў.

А ты чаму, шчанюк, так рад?
Цi, можа, строкату цыкад,
Цi зайцу, што сюдой прабег?
Усiх ты спудзiў, пустабрэх.
Ну што ж, пайшлi на беражку
Паспим да ранiцы ў стажку.