Ему сдавил я горло, точно пёс,
Другой рукою нож над ним занёс.
Как он боялся, глядя в небеса,
И гасли предо мной его глаза.
Он был ничто, познав смертельный страх, –
Мой враг, мой ненавистник... Но из трав,
Из детства, над лужайкой у реки
Прозрачные взлетели мотыльки.
И мотылёк на лбу его застыл.
Я бросил нож и горло отпустил.
Перевод с белорусского
Уладзiмiр Някляеў
Матылёк
Замкнуў яму я горла, да таго ж
Другой рукой над ім занёс я нож.
Як ён баяўся, гледзячы ў нябыт!
I плыў, і плыў з вачэй яго блакіт.
Ніхто ўжо быў ён і нішто, мярцвяк,
Мой вораг, ненавіснік мой. Аднак
3 дзяцінства, з лугавіны ля ракі
Блакітныя ўзляцелі матылькі.
I сеў яму на вейка матылёк.
Я кінуў нож і адпусціў замок.