Вышел летом.
Вернулся зимой.
"Где ты был?"
А он медлил с ответом.
"Где ты был?"
Прошептал:
— Боже мой,
Не давайте мне плакать об этом.
Привели на могилы: "Тут брат.
Тут сестра. Иль за это не платят?
Где ты был?!"
А он вновь невпопад:
— Не давайте об этом мне плакать.
"Хоть притворные слёзы сотри,
Хоть одну
О сестре иль о брате,
А потом – хоть живи, хоть умри,
Где ты был?!"
А он вновь:
— Не давайте...
Отреклись от него. Он продал
Что имел на подворье и в хате,
И пропил, и ушёл, и пропал,
И никто не жалел об утрате.
Летом плакал туман о сестре,
А зимой завируха о брате,
Захлебнулись ветра на заре:
"Не дава... не дава... не давайте".
Перевод с белорусского
Уладзiмiр Някляеў. Выйшаў летам...
Выйшаў летам.
Вярнуўся зімой.
"Дзе ты быў?"
Ён маўчаў, як з партрэта.
"Дзе ты быў?"
Раптам ён:
— Божа мой,
Не давайце мне плакаць пра гэта!
Павялі на магілы: "Тут брат.
Тут сястра. Ці за гэта не плацяць?
Дзе ты быў?!"
А ён зноў, як вар'ят:
— Не давайце пра гэта мне плакаць!
"Хоць падробныя слёзы сатры,
Хоць адну
па сястры ці па браце,
А пасля хоць жыві, хоць памры,
Дзе ты быў?!"
А ён зноў:
— Не давайце...
Адракліся яго. Ён прадаў,
Што было на падворку і ў хаце
I прапіў, і пайшоў, і прапаў,
I ніхто не жалобіўся ў страце.
Летам плакаў туман па сястры,
А зімою завея па браце,
Захлыналіся плачам вятры:
"Не дава... не дава... не давайце".