Маўляў калісь на белым свеце
Пра цёмны луг і светлы лес.
Вавёрка ела дзесь на снезе
Стары, замшэлы, чорны хлеб.
Шумеў той луг, гудзелі пчолы –
Збіралі плённа смачны мёд.
А лес маўчаў – ставіўся долу,
Ды толькі выў лупаты воўк.
Прыгожы сон, куды там болі,
Стаміўся я, а ў галаве:
Усе вавёркі, пчолы, коні
Ствараюць казку па чарзе.