*Великому мистификатору, Казимиру Малевичу.*
Ападаюць жоўтыя лiсты,
Восень усе фарбы лета змыла.
Холадам павеяла ў двары,
Птушкi адляцелi ужо ў вырай.
Шэранем пакрыты дрэвы ўсе,
На галiнцы затрымауся лiсцiк.
Ветрык павявае сiратлiвы
I варушыць залатое лiсце.
А апошнi сонечны прамень,
Ледзь працiснуўся, праз восеньскiя хмары,
Гэта значыць, што пачаўся новы дзень,
Гэта значыць, што зiма - настала.