Spiewaju w naszom parku wtaci,
Ze ste jedina, wzorcom krasy.
To prawda — drahokamen’ Wy,
Ja kocham w n’om do slepoty.
Sziroky usmew, gesta rozne,
U kazdeho, ktory ma pozna:
Pokladasz sny za wnemy ty,
Priatel’, zbaw sa driemoty!
Ach ticho, mlczte, w tuto chwil’u,
Ja modlim "Otcze" za tu wilu,
Czo dawa mojim ocziam swet,
Bez jeji lasky mn’a uz niet.