Бацьку Таццяна Свірыдзенка
Заплакала маці:
Няма бацькі ў хаце.
У вайну загінуў,
Нас з табою пакінуў.
Пытаюся ў мамы:
- А дзе пахаваны?
Яна памаўчала,
Затым адказала:
-Мо, ў жоўтым пясочку,
Мо, ў цёмным лясочку,
Ці ў якой вадзіцы
На чужой зямліцы.
Каб сама я ведала,
Дык з табой праведала.
Зязюлю прасіла,
Каб пагаласіла:
-Падай галасочак,
Прыйдзі на часочак,
Вяртайся дадому,
Пабач сваю доню.
Отцу
Как мама рыдала:
- Отца, ох, не стало.
На войне он сгинул,
Нас с тобой покинул.
Я маму спросила:
- А где схоронили?
Она помолчала,
Потом отвечала:
- То ль в жёлтом песочке,
То ль в тёмном лесочке,
То ль где у водицы
В чужой той землице.
Когда б сама ведала –
С тобой бы проведала.
Кукушкой летала,
Ему куковала:
-Подай голосочек,
Вернись на часочек,
Домой приходи,
На дочь погляди.