ПТУШКАЙ ЛЯ СОНЦА
Дзень вясновы адчайна
Шкрабецца ў акно матыльком.
Недасяжнасць любові тваёй -
Неадольнай самоты прычына.
Вые вецер сцюдзёны
Галодным бадзяжным ваўком.
О вясна! О красна!
Прыгажэйшая ў свеце жанчына.
Таямніца мая,
Ты світальны адбітак зары.
Перажыўшы зіму,
Не залежыш цяпер ад настрою.
Я твой боль, я твой сум,
Твой надрыўны і радасны крык.
Непазбежны, як ноч,
Што крадзецца штоноч за табою.
Мне цяпер не ўявіць,
Што было б без цябе на зямлі.
Я ад шчасця на небе.
Я птушкай ля сонца крыляю.
Дзякуй ранішняй зорцы,
Дзякуй светламу мігу, калі
Ты ўсміхнулася мне,
І прамовілі вочы:
Кахаю!
20 красавіка 2013