Я ў паэзіі – прымат:
не ўжываю ў вершах мат,
не рыфмую “аць” і “яць”,
каб узровень свой узняць.
На чыесь радкі зірну –
ледзь не плачу: “Ну і ну!
Ды без мату мне й на трэць
сёння не замацярэць!”
І на порна ў “негля…жу”
не падштурхваю душу,
хоць яно – гавораць так –
дадае пісанню смак.
“Секас”? Дзе? Распуста ў нас!
Хтосьці – гомік-педэраст,
хтосьці – лЕсбі ( ці лесбІ?) –
у пажаднасці гульбы.
Хай бы ў модзе быў паркур!
Не! У творы ўбіўся юр
і псуе атрутай кроў
чытачоў і гледачоў!
Цьфу, брыдота! Проста жах!
Ды не ў сне – у шорт-лістах!
Гэта – лепшае, што ў нас
праз паэтаў піша час!
---------------------------
Тые, хто ім ставіць балы,
кажуць (прафесіяналы ж):
без наперчанай патравы
не ядуцца сёння стравы.
Ці задумаюцца еці:
чым выхоўваюцца дзеці?
15.04.2013