Ночь. Перевод с белорусского

Ольга Сафронова Таганрог
Надежда Верас

Ноч

Засынаюць вятры ў калысках пад небам,
Замірае да раніцы стомлены гай
І паволі рака нясе хваляў срэбра,
Рассцілаецца ноч праз увесь небакрай.

Пахнуць травы ў лугах і схілілі галовы
Васількі і рамонкі, што ў жыце растуць…
Будзе раніца зноў, будзе дзень заўтра новы,
А пакуль што хай крыху яны адпачнуць.

Птушкі змоўклі. Да раніцы песень ня чутна,
У нізінах туманы ляглі адпачыць,
А з-за хмар выпаўзае месяц марудна -
Усю ноч яму беднаму, зоркі лічыць….

Апускаецца ноч на зямлю таямніцай,
Гаспадыняй да раніцы чары свае,
Раздае наваколлю да першай зарніцы,
Што пад раніцу з сонцам у небе ўстае.

Знічка-ноч, непаўторная ты чараўніца!
Прытуліся, спакоем мяне агарні…
Мне з табою цудоўныя сны будуць сніцца,
На плячы на маім, ты хвілінку спачні.

Ночь.

В колыбелях небесных ветра засыпают.
Тихо в роще... Всё замерло там до утра.
Ночь раскинулась вольно от края до края,
По реке расстилая волну серебра.

Пахнут травы в лугах, и во ржи васильковой
Спят две юных ромашки, что днём расцветут.
Скоро солнце взойдёт, скоро день будет новый
А пока пусть немного поспят, отдохнут.

Птицы смолкли. До зорьки не слышно их песен.
Лег покойно в низинах туман отдыхать…
Из-за туч, не спеша, появляется месяц -
До зари ему, бедному, звёзды считать...
Опускается ночь неразгаданной тайной,
Полноправной хозяйкой царит над землёй,
Дарит чары и сны, манит тенью случайной,
Только утром, на зорьке, уйдёт на покой…

Звездопадница-ночь - не спеши, чаровница!
Ты прильни, подари мне свой тёплый покой...
Пусть закружится ласковых снов вереница,
Поплывём, не спеша, млечной звёздной рекой...