Печальное. Перевод с белорусского

Ольга Сафронова Таганрог
Надежда Верас

Тужлiвае...

Рахманыя хмары плылі над ракою
І позіркам сумным віталі зямлю…
Чаму не шукаю больш я супакою,
Навошта я Вас безнадзейна люблю?!

Куды мне падзець мае мроі, жаданні,
Як мне абяцаць сабе ранак без Вас?
Я сонца не бачу, маркотным змярканнем
Мне доўжыцца дзень і губляецца час.

У чым ратаванне ад гэтай спакусы?
Якія шляхі зноў да Вас прывядуць?
Не думаць, не марыць пра Вас зноў я мушу…
А хмары кахання па небе плывуць…

Печальное...

Над речкой, стыдясь, облака проплывали,
Вниз хмуро глядели с небесных высот…
Как всё безнадёжно... Как много печали...
Зачем я люблю Вас? И что меня ждёт?

Куда мне мечты и желания прятать?
Тоскую... Как тянется время без Вас! 
Живу - как без солнца… И в тусклых заплатах
Бессмысленный день и потерянный час.

И как уберечься от муки той страстной?
Какие пути снова к Вам приведут?
Не думать о Вас я пытаюсь напрасно…
Любви облака снова в небе плывут…