Галіна Гузянкова
***
Я вершы збірала свае ў наваколлі:
Між кветак у лузе, у жыце на полі.
Зязюля радочак мне свой накувала,
Каб я не згубіла, яшчэ паўтарала.
Асінка пад ветрыкам прашалясцела,
Званочкі на ўзлеску ў лад празвінелі.
На роўных шляхах, часам на бездарожжы
Я вершы збірала свае ў Пасожжы.
Дзяўчаты пра рэчаньку недзе спявалі –
Іх шчырыя словы ў сэрца запалі.
Сакрэты свае адкрывалі крыніцы,
Суровым наказам грымелі грамніцы…
Душою ўбірала я шчырыя словы,
Каб сталі яны маіх вершаў асновай.
Галина Гузенкова
***
Стихи нахожу я в окрестном раздолье:
В цветах луговых, колосками на поле.
Кукушка мне строчку в лесу куковала.
- Смотри, не забудь! – сорок раз повторяла.
Осинка дрожащая прошелестела
Под звон колокольчиков робкий, несмелый.
На ровных дорогах и на бездорожье
Стихи я свои собирала в Посожье.
А где-то про реченьку пели девчата,
И сердце за песней стремилось куда-то.
Секреты свои родники открывали,
И грозы сурово с небес грохотали.
Душою вбирала я слово за словом.
Они для стихов моих стали основой.