Владимир Череухин
Цёмныя ночы восені
ДзяЎчына з дзівоснымІ косамі
Маукліва глядзіць у камін.
За вокнамі - ночы восені,
Цёмныя ночы восені
І шолах старых ялін!
А цемра жыве, палохае...
Здаецца, спявае рог?
Здаецца, мярцвяк галёкае?!
Зайшлося выццё далёкае!
Куды адвярнуўся Бог?!
За шыбамi дрэвы чорныя
Сцяной абступілі гмах...
У дзеучыны вочы чорныя,
Нібыта віры азёрныя,
І ў зрэнках - застылы жах.
Стаіць, як струна напятая,
апошняя ў скрыпцы струна.
І ноч ггэту струнку кратае,
Глядзіць, як дрыжыць за кратамі
Наструненая - яна.
27.02.2012
Владимир Череухин
Тёмные ночи осени
А девушка с дивными косами
На пламя в камине глядит...
За окнами - ночи осени,
Тёмные ночи осени,
И лес вековой шумит!
Во тьме, живой и пугающей,
Трубит неведомый рог?
Мертвец, костями бряцающий?!
И чей-то вой замирающий…
Ужель отвернулся Бог?!
Стеною деревья тёмные
Стоят вокруг на часах...
Глаза у девушки чёрные,
Как омутов глубь озёрная,
В зрачках - запутался страх.
Стоит - как струна, натянута,
Последняя в скрипке струна.
А ночи рука протянута…
И в доме, решётками стянутом,
Звенящая тишина.