Журавли курлычут. Перевод с белорусского

Ольга Сафронова Таганрог
Дарья Дорошко
***
Журавы курлычуць, лёс свой клічуць...
Неўзабаве запалае снег
На сцяжынцы вечнай, быццам звычай,
На Шляху Птушыным, што паверх
Цягнецця вачэй і думак нашых.
Нешта мармытнуў сабе пад нос
Кот стары - напэўна, просіць кашы...
Снег уздоўж дарог, уздоўж палос...
Журавы курлычуць, лёс свой клічуць.
І ляцяць у вырай праз гады
Па сцяжынцы вечнай, быццам звычай,
Быццам свет, стары і малады.

Дарья Дорошко
***
Журавли курлычут, счастье кличут...
Скоро белым засверкает снег
На тропинках, всем давно привычных…
Птичьи тропы  тянутся  поверх
Наших взглядов - выше мыслей наших.
Муркнул что-то сам себе под нос
Старый кот - наверно, просит каши...
Снег на пашнях, вдоль лесополос...
Журавли курлычут, счастье кличут
И летят сквозь годы чередой
В тёплые края - Тропою птичьей
Вечно древней, вечно молодой…