Генадзь ГОВАР
ПАМЯЦІ ВАСІЛЯ БЫКАВА
(22.06.2003)
Дваццаць другое. Чэрвень.
Зноў гукаецца памяць,
Зноў напяліся нервы,
Зноўку нішчаць і паляць...
Дваццаць другое... Ранак...
Якая сумная дата.
У незагойных ранах
Кожна радзімая хата.
Вібрыруе рэха балюча,
Наскрозь пранізала душы.
Дых сціснула дротам калючым,
Ад жаху заклала вушы...
Не чулі, відаць са страху,
Праўдзівых і мудрых слоў.
Вялікага далі маху,
Стыне у жылах кроў.
...Цісне неабыякава
Удвая сумная дата...
Забрала вайна Быкава –
Пісьменніка і Салдата.
Геннадий Говар
Памяти Василя Быкова
(22.06.2003)
В июне, двадцать второго,
Память нас окликает.
Грозным эхом былого
В сердце боль оживает.
Утро. Двадцать второе.
Какая страшная дата!
Старые раны ноют,
Тяжко задумались хаты…
А память рефреном звенящим
Пронзает навылет души.
И гулкое эхо из чащи
“Послушай!” – кричит, - “Послушай!”
Не слышали, видно со страху,
Правдивых и мудрых слов.
Какого мы дали маху!
Стынет от горя кровь.
Давит потеря великая.
И горше вдвойне от даты…
Война забрала у нас Быкова –
Писателя и солдата.