Генадзь ГОВАР
ВЕТЭРАН
Па-здрадніцку пурпур кальсонаў
Па-над шкарпэткамі палаў.
Стары з жаночым парасонам
О, як далёка ўсіх паслаў...
Ён ім крычаў, што жыць так нельга,
Што на іх Сталіна няма,
Што ён прайшоў Берлін і Эльбу
І што змагаўся нездарма.
Я слухаў з болем ветэрана
І памяць мне вяртала зноў:
Я згадваў бацькавыя раны
І крыўду горкіх, шчырых слоў...
І быццам з ім мы фронт трымалі.
У дрыжэнні скрыўленай нагі
Кальсоны полымем палалі,
Як пераможныя сцягі.
Геннадий Говар
Ветеран
Предательски пурпур кальсонный
Мелькал над стареньким носком.
Старик кричал... И исступлённо
Цветастым взмахивал зонтом!
Так жить нельзя! - летело к небу.
- Нет нынче Сталина на вас!
Вот мы - прошли Берлин и Эльбу!
И встретили Победы час!
Я с болью слушал ветерана...
И снова память как игла
Былые бередила раны -
И горькая обида жгла.
Мы будто снова фронт держали...
Нога дрожала... и на ней
Кальсоны яростно пылали
Как флаги тех победных дней!