Генадзь ГОВАР
ЧОРНЫ БУСЕЛ
Чорны бусел стаяў на раллі,
На ўзаранай восеньскай пожні...
Слухаў рэха мінулай вайны,
Успамінаў вёскі момант апошні...
Помніць бусел, як некалі быў –
Белы-белы... Лунаў ў небе сінім...
Бусляняты ў гняздзе... Не забыў,
Як яны ў яго есці прасілі...
Каты вёску спалілі, людзей...
І буслянка яго згарэла...
Белы бусел, ад гора счарнеў –
Галавешкай мігціць, адзічэлы…
Геннадий Говар
Черный аист
Чёрный аист печально стоял
На осенней холодной пашне...
Будто снова войну вспоминал –
Как деревня горела страшно!
А когда-то, давно, прилетал
Каждый год к колесу над хатой
Белый аист… И каждый знал:
Будут снова в гнезде аистята.
Но в деревню пришли палачи -
Всё пожгли, никого не жалея.
Среди дыма метался в ночи
Белый аист, от горя чернея...