Справа густу ставіць рыфму пры канцы:
Ці не пуста сэнсу ў межах закілзанага радка?
Ад распусты так бывае, што паэт не паспявае
Сам за думкаю сваёю.
З торбы кобрай вызірае:
"Што такое?" - і ніяк не даганяе,
Што пад музыку факіра, пад гіпноз алітэрацый
Аддае святую Ліру пад закон і абэрацыі палон.