Диво-сила Беларуси. перевод с белорусского

Ольга Сафронова Таганрог
Тамара Кручэнка
Дзівасіл Беларусі

Перашэпты бароў нарачанскага краю,
Перазвоны крыніц невычэрпных Палесся…
Тут пачуеш, як роднае слова іграе,
Як душу яно можа акрыліць, узнесці!
Правіць баль на зямлі наш дажынкавы верасень
І зычлівая вёска сустрэне гармонікам…
Ты нібыта ў дзяцінства далёкае вернешся,
У дзівосныя дні, векапомныя.
Тут жывуць як жылі, і не ведаюць стомы,
Да інакшае долі нікім не прывучаны…
Не з’язджаюць далёка ад роднага дома,
З землякамі спраўляюць заручыны.
Залаты каравай на далонях шурпатых
Паднясуць, каб сустрэць найжаданых гасцей…
Наша вёска і сёння жыве небагата,
Ды на свет пазірае намнога прасцей.
І дасціпным сваім непрыдуманым словам
Яна ўсцешыць цябе — бы глытком з гладыша.
Дзівасіл Беларусі — бацькоўская мова,
З ёй народа навек неўміруча душа.

Тамара Крюченко
Диво-сила Беларуси

Гул и шёпот в лесах нарочанского края,
Над Полесьем плывут родников перезвоны...
Здесь родные слова собираются в стаи,
И душа вслед за ними летит окрылённо.
На земле правят бал сентябри моросящие,
Вас в деревне приветливо встретит гармоника..
Будто в детстве далёком, здесь всё настоящее -
С давних дней сохранённая толика.
Здесь  живут, как и прежде,  в трудах неустанных,
Век за веком – к другому никем не приучены...
И не рвутся из дома в далёкие страны,
И землячек ведут на "заручины".
Золотой каравай на шершавых ладонях
Поднесут, чтобы встретить желанных гостей...
Небогато деревня живёт и сегодня,
Но мудра в простоте вековечной своей.
И доступным, своим, непридуманным словом
Смоет грусть и печаль, как водой ключевой.
А язык праотцов - и душа, и основа
Диво-силы моей Беларуси родной!