Тамара Кручэнка
Маналог пехацінца
Віктару Дзмітрыевічу Вятошкіну, кавалеру трох ордэнаў Славы, ганароваму грамадзяніну г. Гомеля і вобласці прысвячаю
— А так хацеў я скінуць боты,
Ды быў загад адзін “наперад!”
У гімнасцёрцы вёдры поту,
Задача — браць варожы бераг.
І ўгрызаемся, пяхота,
З апошняе, здаецца, сілы,
А распластацца так ахвота…
Ды мы касілі іх, касілі!
Тамара Крюченко
Монолог пехотинца
Виктору Дмитриевичу Ветошкину, кавалеру трех орденов Славы, почетному гражданину г. Гомеля и Гомельской области посвящаю
- Как сапоги мне снять хотелось,
Но был приказ: " Вперед, пехота!"
А гимнастёрка - в спину вьелась,
Вся заскорузлая от пота.
Вгрызаясь, брали вражий берег.
Казалось: гадов не осилить.
Но воздалось им – в полной мере.
И мы их били. Мы их БИЛИ!