Монолог пехотинца. перевод с белорусского

Ольга Сафронова Таганрог
Тамара Кручэнка
Маналог пехацінца

Віктару Дзмітрыевічу Вятошкіну, кавалеру трох ордэнаў Славы, ганароваму грамадзяніну г. Гомеля і вобласці прысвячаю

— А так хацеў я скінуць боты,
Ды быў загад адзін “наперад!”
У гімнасцёрцы вёдры поту,
Задача — браць варожы бераг.
І ўгрызаемся, пяхота,
З апошняе, здаецца, сілы,
А распластацца так ахвота…
Ды мы касілі іх, касілі!

Тамара Крюченко
Монолог пехотинца

Виктору Дмитриевичу Ветошкину, кавалеру трех орденов Славы, почетному гражданину г. Гомеля и Гомельской области посвящаю

- Как сапоги мне снять хотелось,
Но был приказ: " Вперед, пехота!"
А гимнастёрка - в спину вьелась,
Вся заскорузлая от пота.
Вгрызаясь, брали вражий берег.
Казалось: гадов не осилить.
Но воздалось им – в полной мере.
И мы их били. Мы их БИЛИ!