Хорхе Луис Борхес. Золото тигров. Поиск

Глеб Ходорковский
       Теперь, когда миновали три поколенья,
       я вернулся под старый кров моего рода -
       Ацеведо, моих предков. Я их ищу
       блуждая по старому дому с белыми стенами
       сомкнутыми в квадрат, в прохладе террас
       среди растущих теней колоннады, в птичьем извечном крике,
       в дожде, мрачною мглой накрывшем террасы,
       в сумерках зеркал, в их отраженье узорном,
       в эхо, что некогда было твоим, а теперь
       стало моим, хоть в этом я не уверен.
       Я гляжу на кованую решётку
       некогда выдержавшую набеги
       варваров из пустыни; гляжу
       на ствол пальмы, разбитый ударом молнии,
       на абердинских чёрных быков, на вечер.
       Здесь сверкали мечи, была жестокая битва,
       звучали приказы и шли на подвиг герои.
       Всадники несокрушимые, они отсюда владели
       этой равниной без начала и края,
       наследники этих безмерных пространств - Педро
       Паскуале, Мигель, Юдас Тадео...
       Кто мне возразит, если я, таинственно,
       под крышей, меня приютившей нА ночь,
       вне времени,вне зеркала памяти
       встречусь и сольюсь воедино:
       я с ними во сне,они со мной в смерти.
      
      
                *   *   *


       Jorge Luis Borges - Z;oto Tygrys;w - Poszukiwanie
Dzi;, gdy trzy pokolenia przemin;;y,
Powracam do dawnej siedziby rodu
Acevedo, moich przodk;w. Szukam ich,
B;;dz;c po tym starym domu o bia;ych
;cianach w czworobok zamkni;tych, w g;;bokim
Ch;odzie kru;gank;w, w;r;d rosn;cych cieni
Kolumnady, w odwiecznym krzyku ptaka,
W deszczu, co mg;; pos;pn; kryje taras,
W zmierzchu luster, w odbitym wizerunku,
Echu, co kiedy; by;o twoim, a dzi;
Do mnie nale;y, chocia; o tym nie wiem.
Spogl;dam na ;elazne pr;ty kutej
Kraty, kt;ra powstrzyma;a nap;r lanc
Barbarzy;c;w z pustkowia; spogl;dam
N a pie; palmy strzaskanej przez piorun,
Na czarne byki z Aberdeen, na wiecz;r
I na kazuaryny, kt;rych widok
Na zawsze mia; im pozosta; nieznany.
Tu miecz by;, tu walka by;a zaci;ta,
Twarde nakazy, bohaterskie czyny;
Niez;omni na swych koniach, st;d w;adali
R;wnin; bez pocz;tku i bez ko;ca
Dziedzice tych niezmierzonych przestrzeni.
Pedro Pascual, Miguel, Judas Tadeo...
Kt;; mi zaprzeczy, ;e w tajemny spos;b,
Pod dachem, co na jedn; noc mnie przyj;;,
Gdzie; poza czasem, co w proch si; obraca
Marny, gdzie; poza zwierciad;em pami;ci,
Spotkali;my si;, stopili;my w jedno,
Ja z nimi we ;nie, oni ze mn; w ;mierci.
Ilo;; ods;on: 115