Хорхе Луис Борхес. Слава

Глеб Ходорковский
              Хорхе Луис Борхес
            
                СЛАВА.
      

        Видеть как рос Буэнос-Айрес седея и разрастаясь.
        Помнить патио с влажной землёю, виноградные лозы, в сенях
        цистерны с водою.
        Знать по наследству английский, вгрызаться в староанглийский.
        Хвастать любовью к немецкому и тосковать по латыни.
        Со старым бандитом беседовать в Палермо.
        Быть благодарным жасмину и шахматам, гекзАметру и тиграм.
        Познать сомнения, породившие метафизику.
        Честь отдавать мечам и разумно любить мир.
        Не желать островов.
        Из собственной библиотеки
        не выходить.
        Быть Алонсо Кихано, но не иметь отваги стать Дон-Кихотом.
        Делиться невежеством с теми, кто знает больше меня.
        Благодарить за подарок луны и за Поля Верлена.
        Слагать время от времени какой-нибудь одиннадцатисложник.
        Всегда рассказывать нАново старые анекдоты.
        На современном сленге придумать пять-шесть метафор.
        Подкупу не поддаваться.
        Быть гражданином Женевы,, Монтеведео и (как все остальные) Рима.
        Поклоняться Конраду.
        Быть тем,что никто не сформулирует - Аргентинцем.
        Быть слепым.
        Ничего особенного в этом нет, однако всё это в сумме
        принесло мне славу, которую я не в силах понять.
       
       

                *   *   *


             Jorge Luis Borges - S;awa

Widzie;, jak ros;o Buenos Aires, rosn;; i s;dziwie;.
Pami;ta; patio z wilgotn; ziemi;, pn;cza winoro;li, przedsionek
 i cystern; z wod;.
Odziedziczy; znajomo;; angielskiego i rozgryza; staroangielski.
Deklarowa; mi;o;; do niemieckiego i t;sknot; za ;acin;.
Gaw;dzi; w Palermo ze starym no;ownikiem.
Czu; wdzi;czno;; dla szach;w i ja;minu, dla tygrys;w i heksametru.
Czyta; Macedonio Fernandeza na g;os, kt;ry by; jego g;osem.
Pozna; te s;ynne w;tpliwo;ci, kt;re tworz; metafizyk;.
Oddawa; cze;; mieczom i rozs;dnie mi;owa; pok;j.
Nie po;;da; wysp.
Nie wychodzi; z w;asnej biblioteki.
By; Alonsem Ouijano i nie mie; odwagi, aby sta; si; Don Kichotem.
Dzieli; si; w;asn; niewiedz; z tymi, kt;rzy wiedz; wi;cej ode mnie.
Dzi;ki sk;ada; za dar ksi;;yca i Paula Verlaine'a.
Od czasu do czasu utka; jaki; jedenastozg;oskowiec.
Wci;; na nowo opowiada; stare historie.
U;o;y; pi;;, sze;; metafor w dialekcie wsp;;czesno;ci.
Unika; przekupstwa.
By; obywatelem Genewy, Montevideo, Austin, i (jak wszyscy) Rzymu.
;ywi; kult Conrada.
By; czym;, czego nikt nie jest w stanie zdefiniowa;: Argenty;czykiem.
By; ;lepcem.
Nic z tego nie jest niezwykle, a jednak suma tych rzeczy
przyczynia mi s;awy, kt;rej ani rusz nie mog; zrozumie;.