Па блакітнаму небу
Ціха плывуць воблакі.
Яны ўсе бачаць і усе ведаюць
Пра нас, людзей.
Пра наша шчасце і наша гора,
Пра нашы справы і ўчынкі,
Усе пра нас.
А потым яны плачуць,
Таксама аб нас.
І, бачачы гэтыя слезы,
Мы становімся лепшымі...
Дзякуй вам, воблакі!
красавік, 2006