Бог сапраўды не роўна дзеліць,
Калі ў людзей дарамі цэліць:
Вось гэтым – кожны дзень нядзеля,
А тым – і ў свята панядзелак.
Адному – долю, рукі-ногі
І шчасця людскага – бы з рогу,
Другому – горкі лёс нябогі
Ды нехлямяжнасць у дарогу.
Суседу справа – “Форд”, і дачу,
І жонку добрую ў прыдачу,
А злева – грошаў брудных пачак,
Але ў турме ён іх не ўбачыць.
Адной сяброўцы – і кар’еру,
І мужа з дзецьмі, і кватэру,
Другой – нацягнутыя нервы
І непрыемнасцяў без меры.
Але, хто сочыць за шляхамі,
Той знойдзе праўду і між намі:
Бог надзяляе нас дарамі,
Якія мы абралі самі:
Хто вінаваціў – вінаваты,
Хто ленаваўся – не багаты,
Хто з дому гнаў – не мае хаты,
А кпіў з гарбатага – гарбаты.
Хто забіваў – лічы забіты,
Хто здрадзіў – здрадаю спавіты.
Здаецца, кожны з нас – закрыты,
Ды лёс наступствамі прашыты.
Але чаму, як нарадзіўся,
Ужо й тады не маеш выйсця?
На ўласных продкаў азірніся
І з іх мінулым разбярыся.
12.11.2010