О, сквапны час! Ступляй жа кіпцюры
На лапах львоў, у тыграў іклы рві,
Гвалтуй зямлю, зжырай яе дары
І птушку Фенікс спальвай у крыві.
Знявечвай знешнасць бедную маю,
Пранізвай свет, ушчэнт змяняй яго,
Рабі, што хочаш, толькі , я малю,
Не замышляй злачынства аднаго:
Не наразай на мілым мне чале
Маршчын барозны, лініі разор!
Хай сябра мой красуе надалей -
Нібы красы нягаснучай узор.
Хаця і так … у вершыку маім
Мой любы вечна будзе маладым.
W.Shakespeare, Sonet 19
Devouring Time, blunt thou the lion's paws,
And make the earth devour her own sweet brood;
Pluck the keen teeth from the fierce tiger's jaws,
And burn the long-lived phoenix in her blood;
Make glad and sorry seasons as thou fleet'st,
And do whate'er thou wilt, swift-footed Time,
To the wide world and all her fading sweets;
But I forbid thee one most heinous crime:
O, carve not with thy hours my love's fair brow,
Nor draw no lines there with thine antique pen;
Him in thy course untainted do allow
For beauty's pattern to succeeding men.
Yet, do thy worst, old Time: despite thy wrong,
My love shall in my verse ever live young.
Паэтычная старонка ТАццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru