Гляджу, як слуп на манітор,
Чытаю слушныя заўвагі.
Даю і сам іх, калі што
даволі вартае увагі.
А за вакном зіма і снег.
І не такі ўжо сумны горад.
Чаго ў кватэры так сядзець?
Цікавей больш ля манітора.
У ім увесь амаль што свет.
Пакой астатні надта цёмны.
Але ж ізноў бялее снег...
На ім няма слядоў і словаў.
Ідуць у розныя канцы,
і з тых канцоў сюды ж прыходзяць
суседзі, госьці іх, маі...
Ну дастаткова, далеч.
Хопіць.)))