О, як няўтольна прагну я цябе -
Бы глеба ў спадзяванні на дажджы!
Кахаю… сам з сабой у барацьбе –
Бы скнара, што над золатам дрыжыць:
То гучна захапляюся табой,
То ціхенька хаваю ад людзей,
Каб хтосьці не адняў здабытак мой -
Ратунак у жыццёвай галаце.
Ледзь толькі наталюся ўдосталь ім,
Як смагну свайго шчасцейка ізноў,
Бо маю асалоду толькі ў тым ,
Што дорыць мне спакусніца-любоў.
Век чэзну й насычаюся вось так:
Багач – але галодны, бы жабрак.
Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru
W.Shakespeare, Sonet 75
So are you to my thoughts as food to life,
Or as sweet-season'd showers are to the ground;
And for the peace of you I hold such strife
As 'twixt a miser and his wealth is found;
Now proud as an enjoyer and anon
Doubting the filching age will steal his treasure,
Now counting best to be with you alone,
Then better'd that the world may see my pleasure;
Sometime all full with feasting on your sight
And by and by clean starved for a look;
Possessing or pursuing no delight,
Save what is had or must from you be took.
Thus do I pine and surfeit day by day,
Or gluttoning on all, or all away.