Люстэрка маніць – я ‘шчэ не стары.
Тваё юнацтва сілы мне дае.
Але памру, дажыўшы да пары,
Калі й цябе няўмольны час кране.
Дзеля красы чаруючай тваёй
І атуліўшай сэрцы мілаты -
Мае – ў тваёй грудзі, твае – ў маёй :
Ці мне магчыма быць старэй, чым ты?
Так беражы сябе, любоў мая,
Як берагу сябе я для цябе.
Мне сэрца літуй, як пястую я
Нібы дзіцё матулечка – твае.
Сустрэну смерць – мае адпусціш ты,
Твае ж ва мне ўжо будзе назаўжды.
Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru
W.Shakespeare, Sonet 22
My glass shall not persuade me I am old,
So long as youth and thou are of one date;
But when in thee time's furrows I behold,
Then look I death my days should expiate.
For all that beauty that doth cover thee
Is but the seemly raiment of my heart,
Which in thy breast doth live, as thine in me:
How can I then be elder than thou art?
O, therefore, love, be of thyself so wary
As I, not for myself, but for thee will;
Bearing thy heart, which I will keep so chary
As tender nurse her babe from faring ill.
Presume not on thy heart when mine is slain;
Thou gavest me thine, not to give back again.