Цябе я параўнаў бы з летнім днём.
Але ж ты ласкавей і прыгажэй:
Сваволіць лета ветрам і дажджом,
А дні цяпла за век твой не даўжэй.
І змены ў летнім небе творыць час:
То паліць сонца, то ў аблоках спіць;
А ўсё, што на зямлі цвіло для нас,
Пад ногі смеццем восенню зляціць.
Вось толькі ты не сыйдзеш з летам, не!
Не звяне кветка дзіўнай мілаты!
Яе увекавечыць мой санет
Нязменнаю - на доўгія гады.
І, покуль будзе свет яго чытаць,
Ты той жа маладосцю будзеш ззяць.
Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru
W.Shakespeare, Sonet 18
Shall I compare thee to a summer's day?
Thou art more lovely and more temperate:
Rough winds do shake the darling buds of May,
And summer's lease hath all too short a date;
Sometime too hot the eye of heaven shines,
And often is his gold complexion dimmed;
And every fair from fair sometime declines,
By chance or nature's changing course untrimmed:
But thy eternal summer shall not fade,
Nor lose possession of that fair thou ow'st,
Nor shall Death brag thou wand'rest in his shade,
When in eternal lines to time thou grow'st.
So long as men can breathe or eyes can see,
So long lives this, and this gives life to thee.