Вы калісьці былі ў абляпіхавым раі,
Не кранутым да вас аніводнай рукой?
Калі не, паспяшайце, сябры мае, раю!
Там вы знойдзеце шчасце і дзіўны спакой.
Заблукайце між дрэў, не ўпускаючы шанец
Апынуцца нібы ў вымярэнні другім –
Дзе галлё абляпіў яркі ягадны глянец –
Гэтак шчыльна, што свет перасычаны ім.
Паглядзіце, як кроплі на сонейку ззяюць!
Ледзь кранеш – і цячэ па руках жоўты сок.
О, шыкоўнае золата роднага краю!
О, зямельцы маёй блаславёны куток!
А ці вы не забылі яшчэ пра вядзерца?
Напаўняйце яго, покуль бачыцца край!
Абляпіхавы рай – асалода для сэрца.
І які дзіўны пах! І які ж ураджай!
А зацягне зіма далягляды завеяй,
Не сумуйце, успомніце гэты дзянёк –
І ў марозныя дні вашы душы сагрэе
Назапашаны цуд – абляпіхавы сок.
14.09.2011
Паэтычная старонка Таццяны Дзям'янавай www.lightynna.ru