Калі-небудзь адгукнецца,
Тое, што не заўважаў,
Што не мае сёння месца,
І ніколі не шукаў.
Як ішло, так адбылося.
Супраціву не было.
Прапановы не знайшлося
Супраць лёсу маяго.
У змаганні за каханне
Трэба шлях свой абіраць.
Ў ім адным усе жаданні.
Па за ім – чаго шукаць?
Лёду - розуму хапае
На зямлі і ў вышыні.
Шмат чаго магчыма раіць,
Калі вырашыў ісці.
Але здольна толькі сэрца
Абіраць і адмаўляць,
Безумоўна жыць, памерці,
І працягваць будаваць.
Толькі сэрца праз стагоддзі
Прымушае зноў і зноў
Сэрцы новыя даводзіць
У мясціны, дзе любоў!
Дзе калісьці у ахвяру
Ўсім нашчадкам на зямлі
Аддавалася немала-
Збудаванае ў жыцці;
Што насуперак умовам,
Праз разбіты ўласны лёс,
Дасягнула, безумоўна,
І кранула Вас да сьлёз.